forty one. „Trudno mi powiedzieć, dlaczego aż tak bardzo lubię plażę. Wszystko co z nią związane jest dla mnie odnawiające, niemalże jak terapia… Plażowa terapia.” – Amy Dykens

Polscy twórcy również dają się uwieść porywającej sile i urokowi Tatr, leżących na południowej granicy kraju. Ich bujna przyroda, szczyty, przełęcze, doliny i jaskinie stanowią liczne inspiracje oraz powracające motywy utworów poetyckich. Malowniczy opis krajobrazu, ożywiony dźwiękiem przyrody, z niemalże filmowym obrazem zmieniających się ujęć i zbliżeń pierwszoplanowej przyrody zawarł Jan Kasprowicz w swoim wierszu „Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach”.

24. „Tradycyjne prawo otwartego morza ma swoje korzenie w czasach, gdy niewielu ludzi mogło naprawdę zagrozić oceanom – po fakcie możemy stwierdzić, że te czasy skończyły się jakieś one hundred fifty lat temu.”

przez Już wam nie będę płacił śpiewem, Czuję pod nogą twardy grunt! I gniewem Zachłyśnie się mej pieśni bunt! Ja, com żył zawsze jeno echem, Na wpół ukryty w cieniu krat, Oddechem I chciwą żądzą chłonę świat.

Górskie inspiracje tematyczne wierszy często prowadzą do ponadczasowych i uniwersalnych rozważań. Krajobraz gór jest swoistą metaforą ludzkiego życia, które niesie w sobie całą paletę uczuć i przeżyć. W górach możemy zmierzyć się nie tylko z wyzwaniem stawianym człowiekowi przez przyrodę, ale też z samym sobą. Doświadczamy tu tęsknoty za wolnością i jednocześnie fundamentalnej dla każdego człowieka potrzeby bezpieczeństwa, której martwa przyroda nie może zagwarantować.

Morze go nie przerażało ale fascynowało a jego literackie hiperbole zamieniały wodę w odrębny i potężny w swych tajemniczych zamiarach świat. Opętany morskim szeptem położył podwaliny pod romantyczną wizję Latającego Holendra. Miał zdolność do przekładania języka fal na ludzką mowę, w zasadzie to właśnie on powinien uchodzić za wynalazcę morza w niemieckiej literaturze. Już po raz piękny wiersz o morzu drugi sięgnąłem po wiersze Heinego i wiem, że poetyckie spotkania z jego twórczością mogą być dobrą namiastką dla ludzi spragnionych rozmów z rzeczywistym morzem.

Komentarz: Guillermo Prieto opowiada o tym, co wywołuje u niego słowo „morze”; zamieszanie, wrażenie „rozszerzenia duszy”, entuzjazm… Uosabia morze, mówi o jego „łonie” i jego dźwiękach. Dla niego morze jest czymś wspaniałym i wspaniałym, co przekazuje wiele emocji.

53. „Nie ma nic złMoi w czerpaniu przyjemności ze spoglądania na samą powierzchnię oceanu, poza tym, że gdy w końcu zobaczysz co dzieje się pod wodą, zrozumiesz, że nie patrzyłeś na to co w oceanie naprawdę istotne.

Ten sam chwyt zastosowano również w tych wierszach. Potężny i straszny Posejdon onieśmiela, pokonany Kronos napawa smutkiem przemijającej władzy. Może tylko taniec zaplątanych na ludzkim balu rusałki i wodnika wzbudzają lekki i pobłażliwy uśmiech. Jednak mam dobrą wiadomość dla wszystkich wątpiących w zaistnienie opisanych przez Heinego wydarzeń. W jego poetyckim i spragnionym uczuć umyśle, to wszystko wydarzyło się naprawdę.

przez Chociaż to nie mój kraj rodzinny, Ale w pamięci go zatrzymam. Smak soli jest w tym morzu inny I woda delikatniej zimna. Piach na dnie niby kreda biała, Powietrze jak upojne miody, Różowozłote sosen ciała Obnażył cichy czas zachodu.

Trudno Leopard Twój wiersz mi inaczej ocenić jak na furthermore. W wielu ludziach chęć niszczenia jest tak duża ,ze za wszelką cenę chcą to realizować ale nie mogą tak mimo że podetną korzenie oberwą ostatnie listki czy spalą to ich niszczenie jest nieskuteczne.

Wiersze o górach bardzo często opisują krajobraz w różnych zmieniających się aspektach. Leopold Personnel w utworze "Noc księżycowa w górach” spogląda na góry z perspektywy wszechświata. Sytuuje je "w hełmie nieba pod Drogi Mlecznej pióropuszem”. Z kolei Maria Pawlikowska-Jasnorzewska opisuje z pozoru ciche i niemalże śpiące śnieżne szczyty.

Wybrzeże coraz to bledsze w liliowej półżałobie i żaglowiec oparty na wietrze, jak ja na myśli o tobie. Czytaj dalej: Miłość (Nie wi­dzia­łam cię już od mie­sią­ca) - Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

4. „To nie oceany odcinają nas od świata – to amerykański sposób patrzenia na rzeczy.” – Henry Miller